تأثیرپذیری سرمایه انسانی از سازوکارهای روانشناختی- رفتاری خودتوسعه‌ای: خودنظم‌دهی، خودمدیریتی، خودرهبری و خودراهبری یادگیری

خودتوسعه‌ای، از جمله مفاهیم مهمی است که در مبانی عقیدتی دین مبین اسلام و یافته‌های پژوهشی دهه اخیر پیرامون توسعه و تعالی انسان، مورد تأکید فراوان قرار گرفته است. از این‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیرپذیری سرمایه انسانی از سازوکارهای روانشناختی-رفتاری خودتوسعه‌ا‌ی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل‌یابی معادلات ساختاری بوده است. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان و اعضای هیئت علمی دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه تهران به تعداد 126 نفر بوده که با روش سرشماری، از 118 نفر آنان پرسش‌نامه معتبر جمع‌آوری شد. خودتوسعه‌ای منابع انسانی توسط چهار پرسش‌نامه ابیلی و مزاری (1393)، شامل پرسش‌نامه خودنظم‌دهی (94/0=α)، خودمدیریتی (93/0=α)، خودرهبری (96/0=α) و خودراهبری یادگیری (95/0=α)، و سرمایه‌های انسانی آنان توسط پرسش‌نامه نادری (1390) با پایایی (95/0=α) مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد خودتوسعه‌ای منابع انسانی و سرمایه‌های انسانی آنان، بالاتر از حد متوسط بوده است. خودتوسعه‌ای (80/0r=) با سرمایه‌های انسانی رابطه مثبت و معناداری (p